Teun's leven

Het is ondertussen half 1996.
Teun is een grote “boef” die precies weet wat hij wil en dat ook goed duidelijk maakt. En praten dat hij kan. Hij is eigenlijk zo snel groot dat we haast vergeten dat hij pas 1½ is, hij doet niet onder aan zijn broer.(ze schelen 15 maanden).
Omdat Teun ook vaak onrustig is en daardoor niet goed alleen kan spelen en slecht slaapt besluiten we om ons huis te laten testen op wateraders. Er worden ringen geplaatst met de hoop dat het Teun iets meer rust geeft en dat helpt. In oktober heeft zijn vader 1 van de ringen verplaatst, Teun is vanaf dat moment weer vroeg wakker en wil overdag niet meer slapen. Dat weekend was ook de wintertijd ingegaan dus dat was volgens ons de oorzaak. Na 2 weken toch maar een de wichelroedenman gebeld, de ringen werden weer op hun plaats gelegd en Teuntje sliep weer lekker door.

Op de peuterspeelzaal gaat het niet zo goed meer met Teun.
Als hij weggebracht wordt is het huilen en staat hij de hele tijd maar voor het raam.
Het is april 1998 en we hebben een gesprek op zijn schooltje. Volgens de leidsters verveelt hij zich. Alles heeft hij al gedaan, alle puzzels, werkjes, er is geen uitdaging meer voor hem.
We besluiten hem thuis te houden en Teun is heel blij dat hij niet meer hoeft. Hij zit met smart te wachten op de basisschool, hij wil leren schrijven net als Bart.

Teun blijft een kind wat onrustig is en niet kan stilzitten, we letten dan ook op kleurstoffen. Toch merken we dat het niet alleen de kleurstoffen kunnen zijn. Hij reageert heel heftig en is ook heel moeilijk, iets waar hijzelf nog het meeste moeite mee heeft. In juni 1998 besluiten we naar een homeopaat te gaan. Daar komt het verlossende woord eruit. Teun heeft een serieuze intolerantie voor suiker en melk. Vanaf dat moment is het dieet.
Al heel snel krijgen we een andere Teun, een Teun die kan spelen en kan genieten, iets wat hij darvoor niet kon. Heerlijk, onze Teuniebeun zit weer lekker in zijn vel.
Ook slaapt Teun nu beter. Zijn bed ligt altijd vol met knuffelbeestjes. Voordat hij gaat slapen heeft hij hele gesprekken met hun.

In overleg met de basisschool mag Teun al vanaf september elke donderdagochtend komen. Teun is de koning te rijk, hij mag gaan leren. 

Teun en Bart hebben een ongelofelijk band, het lijkt wel een tweeling. Ze zijn echt onafscheidelijk. Vaak “logeren” ze bij elkaar op de kamer, hebben dezelfde vriendjes en kunnen eigenlijk geen dag zonder elkaar

Dat “logeren” bij elkaar is tot op het laatst zo gebleven. In het weekend werden de matrassen over en weer gesleept.

Dankzij het suikervrije dieet wat hij volgt komt de echte Teun boven. Onze Teunibeun is een geweldig kereltje, stoer, druk, vreselijk sterk, een boef maar wel 1 met een klein hartje. Een jochie wat veel kattenkwaad kan uithalen maar ook het zonnetje in huis is. Wij zullen dan ook nooit vergeten dat hij op ontdekkingstocht ging in de garage, daar een priem vond, en ons leren bankstel mooi heeft bewerkt.
Zijn kwebbel staat nooit stil, heeft de stoerste verhalen maar op zijn tijd grootse knuffels. Zo’n kanjer.
Teun ontwikkelt al vroeg zijn eigen taal, verzint zelf woorden voor iets. Bart noemde bij bijvoorbeeld altijd “braadpan”, waarom? Geen idee.
“Ik weet wat een schildpad is in het Duits”
“Wat dan? “
“Schiedelped”

Het dieet voor Teun is niet altijd makkelijk voor hem, altijd anders dan de andere kinderen, overal trommeltjes met speciale snoepjes of koekjes voor hem. Maar Teun laat zich niet kisten, hij gaat hier geweldig mee om. Natuurlijk was het balen maar gauw genoeg kon Teun dat weer omzetten in iets positiefs, een gave waar ik wel eens jaloers op was.

Aan het einde van 1998 maken we een grote reis. De oom en tante van Bart en Teun wonen in Amerika, “grote Bart” en tante Shari. Met kerst gaan we samen met Opa en Oma België daar voor 2 weken naar toe. Ze hebben een hond “Niles”, en dat is meteen Teun zijn grote vriend. 

Het is oktober 1999, Teun en ik gaan in de tuin werken, hij gaat de boom snoeien. 

“Ik kan dat wel hoor mama, want ik ben sterk want ik doe altijd sterkte-oefeningen”
“Wat doe je dan” vraag ik.
“Kijk maar” 

“Wanneer doe je dat dan?”
“Als jullie mij naar bed hebben gebracht”
“Als je met je beestjes praat?”
“Ja, ondertussen doe ik sterkte-oefeningen”

In december 2002 krijgen Teun en Bart te horen dat we weg gaan uit Zundert. We hebben een bedrijf in Geldrop gekocht en zullen moeten verhuizen. Er was veel verdriet, maar zoals het in Teun zijn karakter lag wist hij zich ook hier weer snel overheen te zetten. Besloten wordt dat aan het einde van het schooljaar we de overstap zullen maken.
Begin 2003 hebben ze een kijk ochtend op hun nieuwe school in Heeze. Ze vinden daar al snel hun draai en het enge van het verhuizen is meteen weg.

Op school wordt de gelegenheid gegeven om te leren schaken. Zowel Teun als zijn broer Bart gaan dit doen en beide halen dan ook in mei 2003 hun 1ste schaakdiploma.
Ze schaken nog wat wedstrijdjes maar daarna is het voor beide genoeg.

Het einde van het schooljaar nadert en dat betekent ook het afscheid.
Dit wordt thuis groots gevierd. Een grote groep met vrienden en vriendinnen komen de hele middag gezellig spelletjes doen en de barbecue gaat aan.

In groep 8 wordt er altijd een activiteit georganiseerd door Meneer Kees.
Dit keer zou het “operatie Market Garden” worden.
Vanaf de brug in Arnhem zijn ze 3 dagen onderweg geweest met de fiets. Slapen deden ze in Gemert. De laatste dag zijn ze naar het Airborne monument in Eindhoven gefietst, daarna zijn ze te voet terug gegaan naar Heeze waar ze natuurlijk door de hele school en alle ouders groots werden onthaalt.

Het einde van de basisschool nadert, de Cito wordt gemaakt en de schoolkeuze ook.
Bij de cito scoort Teun heel hoog en van school krijgt hij het HAVO advies mee.
De keus voor de middelbare valt op het Strabrecht College in Geldrop.
Bij de aanmelding wordt er, vanwege de hoge Cito, toch nog even gesproken over VWOplus. Het wordt uiteindelijk brugklas Havo/VWO. Daar is Teun ook gelukkig mee.

Het laatste weekend van augustus is in Heeze altijd de “Brabantsedag”, een culturele optocht. De wagens worden door buurtverenigingen of vriendengroepen gemaakt..
In 2005 doet Teun voor het eerst mee met de optocht.

Met frisse moed begint Teun aan de middelbare school. Hij is de jongste, 10 jaar, en dan al naar de brugklas. De medeleerlingen moeten daar erg aan wennen en vooral in het begin wordt hij daar nogal eens mee gepest.
Maar Teun zou Teun niet zijn als hij zich niet staande zou houden, we zijn dan ook  verschrikkelijk trots op hem. De brugklas gaat hem goed af en met een mooi rapport gaat hij naar 2 Havo.

Teun is mijn echte maat, we hebben samen maar 1 woord of blik nodig om elkaar te begrijpen, 2 handen op 1 buik.  Zijn vader en broer kunnen dat soms niet volgen maar wij wisten genoeg. Als er Teun dan ook iets dwars zat dan ging ik ’s avonds vroeg naar bed en gegarandeerd volgde Teun 5 minuten later om erbij te komen liggen. Het duurde dan ook niet lang of hij begon te vertellen. Mijn maat……..

Ondertussen krijgt hij interesse in muziek, een Ipod wordt aangeschaft en al snel is Teun helemaal weg van ‘Jump-muziek” met natuurlijk het bij behorende “jumpen”
De hele dag oefent hij, kijkt op internet filmpjes voor nieuwe pasjes.
Vanaf dan jumpt hij overal. In de efteling, in de keukenhof, ja echt overal.

Ondertussen begint het bij Teun te kriebelen, motoren, autos, brommers. Deze liefde deelt hij met zijn vader en er wordt dan ook vaak samen over gekletst. Omdat zijn vader eigenlijk geen tijd heeft om op zijn Harley te rijden wordt hij verkocht. Teun baalt als een stekker want hij had gedacht daar later op te rijden.

In de herfstvakantie gaan we met de hele familie van Opa en Oma België een week naar Turkije, de hele dag sporten. Teun  geniet want je kan er ook “wakeboarden”.

Verdere kreten van hem zijn:
Mahatma Gandhi, zijn grote idool. Kaal, als hij iets leuk of raar vond.
Zeker een goeie!, als Teun iets heel leuk vond. Zoefke, een dom persoon.
Über zoefke, een heel dom persoon.

Dat Teun ging crossen wist dan ook zijn hele klas, Teun hield ze wel op de hoogte.
Doordat Teun uiteindelijk wist welke studie hij na de HAVO wilde gaan doen was zijn inzet ook 200 % en ging hij er helemaal voor. Teun heeft op school hard moeten knokken voor zijn plekje, om begrepen te worden maar ik denk dat H3A de leukste klas is geweest die Teun ooit heeft gehad, uiteindelijk voelde hij zich hier helemaal thuis en genoot.

Dat Teun een doorzetter was, wist iedereen. Dat hij een twinkeling in zijn ogen had, kon je zien. Dat hij een klein hartje had, kon je merken. Dat hij nog zoveel plannen en dromen had, kon je van hem horen.

Maar aan al die dromen is abrupt een einde gekomen……………………….